برآورد ظرفیت هوازی و ظرفیت کار فیزیکی در کارگران

مقدمه: اندازه گیری حداکثر ظرفیت هوازی، اهمیت زیادی در ایجاد تناسب و تطابق فیزیولوژیک بین کارگر و کار دارد. این مطالعه با هدف برآورد ظرفیت هوازی و ظرفیت کار فیزیکی کارگران بخش گالوانیزه شرکت نورد لوله سمنان و نیز تعیین فراوانی نسبی کارگران دارای شغل متناسب با ظرفیت کار فیزیکی انجام شده است. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، 50 نفر از کارگران مرد بخش گالوانیزه شرکت نورد لوله سمنان به روش تصادفی مورد بررسی قرار گرفتند. از روش شاهنواز و تاکسورت ( tuxworth & shahnavaz ) برای اندازه گیری حداکثر ظرفیت هوازی این افراد استفاده شد. داده های به دست آمده پس از ورود به نرم افزار spss  به کمک آزمون های آماری t مستقل و ضریب همبستگی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: میانگین حداکثر ظرفیت هوازی کارگران مورد مطالعه 33/0±88/2 لیتر در دقیقه و میانگین ظرفیت کار فیزیکی آنها 54/0±76/4 کیلوکالری بر دقیقه برآورد گردید. ارتباط معناداری بین ظرفیت هوازی با شاخص توده بدن و بین ظرفیت هوازی (برحسب میلی لیتر برکیلوگرم بر دقیقه) با سن وجود داشت. نتایج نشان داد که 36% از کارگران در طول شیفت کاری برای انجام وظایف شغلی، انرژی بیشتری از ظرفیت کار فیزیکی خود مصرف می کردند. نتیجه گیری : باتوجه به طبقه بندی سازمان بین المللی کار، میانگین ظرفیت کار فیزیکی کارگران مورد مطالعه، در رده میزان انرژی مصرفی در کار سبک قرار می گیرد. بنابراین به طور متوسط این کارگران دارای توانایی جسمانی انجام کارهای سبک یا کمتر هستند. بیش از یک سوم این کارگران نیز نیازمند تعدیل وظایف شغلی با تغییر شغل خود به شغلی با مصرف انرژی کمتر هستند.